Μάχη της Κρήτης …. Ερωτήματα και απορίες που πρέπει να απαντηθούν.

του Νικολάου Χ. Χριστοδουλάκη, Θεολόγου-συγγραφέα

Με το παρόν ιστορικό σημείωμα δεν θέλομε να υποβαθμίσομε ή να αμφισβητήσομε την σπουδαιότητα της «Μάχης της Κρήτης» το Μάϊο του 41. Μελετώντας κι ερευνώντας πλείστες πηγές και μαρτυρίες πολεμιστών, μας δημιουργήθηκαν πολλά ερωτήματα και απορίες.

Θα πρέπει να ξέρομε ότι με την επίθεση εναντίον της χώρας μας, της φασιστικής Ιταλίας την 28^η Οκτωβρίου 1940, η Κρήτη παρεδόθη στους Βρετανούς από την τότε δικτατορική εξουσία του Βασιλέως Γεωργίου Β΄ και του Ιωάννου Μεταξά.

Που ακούστηκε-υποτίθεται κυρίαρχο κράτος- να παραδίδει τμήμα της επικράτειας του για την άμυνα του σε ξένη δύναμη;

Αυτή η ξένη δύναμη ήθελε πραγματικά να μείνει ελεύθερη η Κρήτη, ιδιαιτέρως μετά την κατάληψη της υπόλοιπης Ελλάδας από τα Γερμανικά στρατεύματα και να  εγκατασταθεί στο νησί, η όποια κυβέρνηση του.

Γιατί αυτή η δύναμη από τον Οκτώβρη του 40 μέχρι και την έναρξη της Μάχης, δηλαδή μέσα σε επτά μήνες άλλαξε οκτώ διοικητές;

Αφού αυτή η δύναμη ήξερε την ημέρα και την ώρα της επίθεσης,- σήμερα είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι οι Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες(ultra) είχαν σπάσει και αποκρυπτογραφήσει τα σχέδια του Γερμανικού επιτελείου- γιατί δεν κατέστρεψε τα αεροδρόμια και κυρίως αυτό του Μάλεμε;

Γιατί δεν οργανώθηκε η απαιτούμενη πολιτοφυλακή και δεν μοιράστηκαν όπλα στον λαό, που αποδεδειγμένα υπήρχαν, ως μαρτυρεί στο βιβλίο του «Η Μάχη της Κρήτης, τα μετά την Μάχην, η αντίστασις» ο έγκριτος αντιστασιακός και πατριώτης Ιωάννης Ν. Παϊζης;

Είναι γνωστή η ιστορία του πλοίου «Ανεμώνη» στη Σούδα, που ήταν φορτωμένο με όπλα, που τελικά δεν μοιράστηκαν και πήγαν στον πάτο της θάλασσας, μετά τους ανηλεείς Γερμανικούς βομβαρδισμούς.

Οι δυνάμεις  που διέθεσε εδώ η Βρετανική αυτοκρατορία, ήταν αυτές που έπρεπε ή απλώς έστειλε ότι της περίσσευε;

Γιατί ο ταγματάρχης Andrew, που υπεράσπιζε ηρωϊκά το θρυλικό ύψωμα 107,- που δεσπόζει πάνω από το αεροδρόμιο του Μάλεμε- όταν ζητούσε αναγωνίως ενισχύσεις, που αποδεδιγμένα υπήρχαν από τον διοικητή του ταξίαρχο Hatgest, αυτός του απάντησε το περίφημο « t you Must, you Must», δηλαδή αν πρέπει να εγκαταλείψεις την θέση σου, εγκατάλειψε την.

Ο ήρωας αυτός Νεοζηλανδός αξιωματικός, τον διαβεβαίωνε, ότι με τις δυνάμεις που είχε, δεν μπορούσε να κρατήσει το ύψωμα χωρίς ενισχύσεις και αναγκαστικά θα το εγκατέλειπε.

Έτσι πέφτοντας το ύψωμα 107, έπεφτε και το αεροδρόμιο του Μάλεμε και σε μεγάλο  ποσοστό κρίθηκε η «Μάχη της Κρήτης».

Τι ήταν τελικά η Μάχη της Κρήτης για να φτάσομε στις διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα της;

Πρώτα-πρώτα η εποποιία του Κρητικού λαού και των στρατιωτικών δυνάμεων, Ελληνικών και ξένων, που αντιστάθηκαν και πολέμησαν γενναία τον απρόσκλητο εισβολέα.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, τέτοια παλλαϊκή άμυνα και αντίσταση στη Ναζιστική Γερμανία. Γι αυτό και οι μεγάλες απώλειες των εισβολέων, που τις πλήρωσε ο Κρητικός λαός με τα τρομερά αντίποινα των εκτελέσεων.

Ευγνωμοσύνη χρωστάμε και στους απλούς πολεμιστές Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς, που παρά τα σχέδια και τις σκοπιμότητες του επιτελείου τους, πολέμησαν γενναία και πολλοί άφησαν τα κόκαλά τους στην αιματοβαμμένη Κρητική γη.

Η «Μάχη της Κρήτης» διδάσκει διαχρονικά την αντίσταση ενός λαού σε αυτοκρατορίες, δικτατορίες και εσκεμμένες προδοσίες και γι αυτό το «Μνημειακό συγκρότημα του Γαλατά», που ξεκίνησε έστω και αργά το 1990 από τον συντοπίτη μας τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ακόμα περιμένει την αποπεράτωσή του.

Οι Γερμανοί εισβολείς έχουν το μνημείο τους στο Μάλεμε, οι Βρετανοί Ιμπεριαλιστές στη Σούδα, ενώ οι δικοί μας νεκροί, ακόμα περιμένουν την δικαίωση από το αχάριστο και βαθύ Ελληνικό Κράτος.