Κυριακή Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)

(Μάρκ. 8, 34 – 9, 1)

Κυριακὴ της Σταυροπροσκυνήσεως σή­μερα και καθὼς βρισκόμαστε ήδη στο μέσο των πνευματικών αγώνων της Με­γάλης Τεσσαρακοστής, η αγία μας Εκ­­κλη­σία προβάλλει το πολυτιμότερο κό­σμημά της, το ακαταμάχητο όπλο της. Τον Τίμιο και Ζωοποιὸ Σταυρὸ του Κυρίου, ο οποίος προ­βάλ­­­λεται ενώπιόν μας όχι μόνο για να Τον προσκυνήσουμε αλλά κυρίως για να αναλογιστούμε τη σχέση μας με αυτὸν και το δικό μας χρέος, με την κλήση που κάνει ο Θεὸς σε κάθε πιστὸ μαθητή Του «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑ­­­αυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκο­λου­θείτω μοι». Όποιος, δηλαδή, θέλει να με ακολου­θήσει ως μαθητής μου, ας διακόψει κάθε σχέση με τον κακὸ και διεφθαρμένο εαυ­τό του και με σταθερὴ απόφαση να σηκώ­σει το σταυρό, να υποστεί κάθε δοκιμασία, ακόμη και θάνατο, και τότε να με εξακολουθήσει.

Ακόμη η  Αγία μας Εκκλησία τοποθετεί τον Τίμιο Σταυρό ως ενίσχυση και ορόσημο στην πορεία μας προς την Ανάσταση.

Όπως  τα σήματα στους δρόμους δείχνουν ποιά κατεύθυνση πρέπει να πάρουμε για να φτάσουμε στον προορισμό μας, έτσι και ο Σταυρός του Χριστού σήμερα σηματοδοτεί την πορεία μας και μας λέγει ότι, για να φτάσουμε στη χαρά της Ανάστασης, θα περάσουμε πρώτα από τη δόξα του Σταυρού.

 Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι ἡ δόξα τοῦ κάθε πιστοῦ, διότι πάνω σ’ αὐτόν ξεδιπλώνεται ἡ θυσιαστική αγάπη για τους άλλους. Η δόξα κάθε ανθρώπου πηγάζει από την αξία και την ποιότητα του προσώπου του. Μία προσωπικότητα υψηλής ποιότητας, αξιόλογη και ολοκληρωμένη, γίνεται και άξια τιμής. Γιατί αυτό πού αυξάνει την αξία του προσώπου είναι ἡ προσφορά στους άλλους και η διάθεση θυσίας για τους άλλους.

Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το πρόσωπο πού προσπαθεί μόνον να αρπάξει, να κερδίσει και να φερθεί εγωιστικά χάνει την αξία του. Το πρόσωπο, όμως, πού προσφέρει και θυσιάζεται από αγάπη και χωρίς ανταλλάγματα γίνεται αξιόλογο, γίνεται πρότυπο για τους άλλους, δοξάζεται και δέχεται την τιμή των ανθρώπων και πολύ περισσότερο του Θεού, επειδή το αξίζει.

Το να σηκώνομε τον  Σταυρό είναι δόξα, διότι είναι θυσία και προσφορά χωρίς κέρδη και σκοπιμότητες.  Είναι δόξα του κάθε πιστού, διότι είναι μαρτυρία Χριστού. Κανένα σύμβολο και κανένα σχήμα δεν ταυτίζεται τόσο πολύ με τον Ιησού όσο ο Σταυρός. Είναι τό μοναδικό σύμβολο πού παραπέμπει κατευθείαν στον Εσταυρωμένο Χριστό. Ο Σταυρός και ο Χριστός ταυτίζονται, διότι ο Ένας με τον Άλλο ενώθηκαν στο όνομα της αγάπης και με σκοπό τον τελειωτικό θρίαμβο εναντίον του διαβόλου. Ο πιστός πού σηκώνει το Σταυρό του είναι εικόνα του Κυρίου, πού σήκωσε το δικό Του Σταυρό. Όπου χαράσσεται το σημείο του Σταυρού, εκεί φανερώνεται η δόξα και η πανίσχυρη παρουσία του Ιησού. Στη χαρά και στη θλίψη, στον πειρασμό και στη δοκιμασία, στην πτώση και στην επιστροφή, στην καθημερινότητα, στην αρχή και στο τέλος κάθε πορείας, σε κάθε περίσταση ο πιστός κουβαλάει πάνω του τον Τίμιο Σταυρό, χαράσσει το σωτήριο σχήμα στο σώμα του και βιώνει την παντοδύναμη ενέργεια πού τον βοηθάει να ξεπεράσει τα αδιέξοδα και να λύσει τα μικρά και μεγάλα προβλήματα πού τον ταλαιπωρούν.

Ο Κύριος ζητά απὸ τους μαθητές Του την τέλεια αυταπάρνηση· «Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ». να σηκώσουν τον σταυρό τους με απόφαση θανάτου. Ποιός ό­­­μως είναι αυτὸς ο σταυρὸς που καλείται να αναλάβει κάθε πιστὸς μαθητὴς του Χριστού;

Ο απόστολος Παύλος σημειώνει «…οἱ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. ε΄ 24). Είναι η νέκρωση των παθών και των σαρκικών φρονημάτων. Όσοι ανήκουν πραγματικὰ στον Χριστό, νέκρωσαν το σαρκικὸ φρόνημα, τα πάθη και τις κακὲς επιθυμίες τους, που σημαίνει ότι αγωνίζονται να αποκόψουν οριστικὰ τις αμαρτωλὲς συνήθειες, τα πάθη και τα ελαττώματα που έχουν ριζώσει βαθειὰ μέσα στην ψυχή τους. Αγώνας σκληρὸς και οδυνηρός, αλ­λὰ και σωτήριος. Υπάρχουν πάθη που μας τα­­λαιπωρούν και δεν μπορούμε να τα ξεριζώσουμε. Η ζήλεια, ο φθόνος, το ψέμα, η απάτη, η κατάκριση, η πλεονεξία και η φιλαργυρία διατηρούν μέσα μας ζωντανὸ τον παλαιὸ άνθρωπο και αφήνουν να κυριαρχεί το δικό μας εγώ.

 Ο αγωνιζόμενος πιστός, που παίρνει­ απόφαση να νεκρωθεί ως προς την ἁ­­­μαρ­τία, στέκεται απέναντι στο κακὸ σαν νεκρός. Πως είναι ένα νεκρὸ και άψυχο σώμα; Έτσι και ο πιστὸς που νέκρωσε τον αμαρτωλό εαυτό του, δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν ενεργή οτιδήποτε αμαρτωλό. Δεν επιδιώκει να εξυπηρετεί αποκλειστικά το συμφέρον του, αλλά διακονεί με αγάπη τις ανάγκες του πλησίον. Γενικὰ δεν ακολουθεί τα εγωιστικά θελήματά του, αλλά υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού. Δεν τον ελκύει η ματαιότητα του κόσμου, ούτε τον συγκινεί ο πλούτος και η εφήμερη δόξα. Εκείνο που θέλγει την ψυχή του είναι η αιώνια δόξα και ζωή, το άφθαρτο κάλλος του ουρανού.

Εκτός όμως απὸ τη σταύρωση των παθών, που είναι εκούσιος σταυρὸς για τον πιστό, υπάρχει και ο ακούσιος σταυρός, που καλείται να σηκώσει με την ίδια αφοσίωση και αυταπάρνηση και έχει να κάνει με τις θλίψεις και τις δοκιμασίες της ζωής. Μιὰ ξαφνικὴ αποτυχία, ένα αξεπέραστο πρόβλημα, μία ολοφάνερη αδικία, μία ανίατη ασθένεια, ένα αβάσταχτο πέν­θος.

Η δύναμη του Σταυρού είναι τόσο ακατάβλητη, ώστε να αίρει και τούς νόμους της φυσικής φθοράς, μετατρέποντας καθετί φθαρτό σε αφθαρσία και ζωή. Όπου υπάρχει ο Σταυρός ο διάβολος τρέπεται σε φυγή. Φρίττει και τρέμει μπροστά στη δύναμη του παντοδύναμου Σταυρού.

Ο πιστὸς άνθρωπος του Θεού δέχεται να σηκώσει τον σταυρὸ αυτὸ όχι με αντίδραση εσωτερική ούτε με παθη­τικὴ αποδοχή, αλλά πρόθυμα και καρτερικά, με ευχαριστία προς τον Θεό, επειδή γνωρίζει ότι Αυτὸς που του δίνει τον σταυρὸ είναι Εκεῖνος ο Οποίος πρώτος βάστασε τον Σταυρό Του, και μάλιστα Σταυρὸ τέτοιας οδύνης, ποὺ κανεὶς άνθρωπος δεν γνώρισε και δεν έχει ποτὲ αναλάβει.

Η εποχή μας έχει ανάγκη από μάρτυρες. Χριστιανοὺς αποφασισμένους να σηκώσουν τον σταυρό τους και να επακολουθήσουν τον Χριστὸ μέχρι θανάτου. Με τέτοιο ηρωικό και μαρτυρικὸ φρόνημα πρέπει να αναλάβουμε κι εμείς τον σταυρὸ του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι στη σταυρικὴ αυτὴ πορεία δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε συγκυρηναίους όσους σήκωσαν τον δικό τους σταυρό. Τους Αγίους Αποστόλους, τους Μάρτυρες, τους Οσίους, τους Ασκητὲς και τους Ομολογητές. Εξαιρέτως δε την υπερευλογημένη Θεοτόκο, η οποία στεκόταν κοντὰ στον Σταυρὸ του Κυρίου και συνεχίζει να στέκεται κοντὰ στον αγώνα, στον πόνο και στη δοκιμασία του κάθε πιστού.

Και σήμερα, που προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό, ας χαρούμε μέσα στα παθήματά μας με τη δόξα πού μας χαρίζει. Είναι η δόξα της θυσιαστικής αγάπης, η δόξα της ταύτισής μας με το Χριστό, η δόξα της δύναμης που πηγάζει από τον Κύριο και διαχέεται διά του Σταυρού, για να μας χαρίζει τη λύτρωση και τη σωτηρία για τώρα και για πάντοτε. Αμήν.