Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

21 Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. 22 καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα• ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ• ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. 23 ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες• ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. 24 ὁ δ ὲἀποκριθεὶς εἶπεν• οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. 25 ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεναὐτῷ λέγουσα• Κύριε, βοήθει μοι. 26 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν• οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπε• ναί, Κύριε• καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. 28 τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ• ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

Στο κατά Ματθ. ιε΄ 21-28, όπου περιγράφεται το ανωτέρω γεγονός, αναδεικνύεται η οικουμενικότητα της Εκκλησίας, καθώς ο Ιησούς θεραπεύει την κόρη της Χαναναίας, μιας αλλόθρησκης και αλλόφυλης γυναίκας. Η επιμονή της για την θεραπεία της κόρης της, παρά τον προσχηματικό λόγο του Ιησού προκειμένου να δοκιμάσει την πίστη της, οδηγούν στην υπέρβαση της Ιουδαϊκής σκέψης περί της Θεϊκής πρόνοιας για την σωτηρία αποκλειστικά του Ισραηλιτικού λαού, αποκλείοντας κάθε αλλόθρησκο και αλλόφυλο

Η επίσκεψη του Χριστού στην περιοχή Τύρου και Σιδώνας,(στα βόρεια σύνορα της Γαλιλαίας) είναι πολύ σημαντική, αφότου κατοικούνταν κυρίως από εθνικούς. Ο τρόπος με τον οποίον ο Ιησούς πλησίασε αυτή την περιοχή, ήταν πρόκληση για έναν Ιουδαίο. Η επικοινωνία με «ακάθαρτους» ήταν ακατανόητη. Για τον ευαγγελιστή όμως, η κίνηση αυτή δηλώνει την παγκοσμιότητα του χριστιανικού κηρύγματος, καθώς σημειώνει ότι η γυναίκα αυτή ήταν ελληνικής καταγωγής Χαναναία, κάτοικος της περιοχής της Συροφοινίκης. Ο Ιησούς, δραστηριοποιούμενος σε ένα μη ιουδαϊκό περιβάλλον, συνάντησε μια αξιοθαύμαστη πίστη, μιας μεγάλου πνευματικού ύψους ψυχή και έδωσε ένα πρώτο δείγμα για την μελλοντική χριστιανική εποποιία προς τον κόσμο των εθνών. Η επιλογή του Χριστού να δραστηριοποιηθεί σε αυτές τις περιοχές δεν θα πρέπει να μας ξενίζει – αν θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου- όταν οι Έλληνες πήγαν να τον συναντήσουν στο Ναό.

« Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου».Η συγκεκριμένη περίπτωση συνάντησης του Ιησού με τον κόσμο των εθνικών, μας αποκαλύπτει μίαν άλλη εικόνα περί πίστεως, η οποία υπερβαίνει τα γνωστά θρησκευτικά κριτήρια.

Η Χαναναία γυναίκα, παρόλη την εθνική της καταγωγή, διατηρεί μια θαυμαστή αντίληψη πίστεως και πνευματικότητας, γεγονός που της επιτρέπει να κατανοήσει την χριστιανική πίστη, να υπερβεί τις αρχές και τις ιδέες της και με παραδειγματική ταπείνωση να ικετεύει τον Ιησού για το έλεος Του. Δεν αποθαρρύνεται, δεν πτοείται. Επιμένει με ισχυρότερο πόθο. Δεν φεύγει οργισμένη, αλλά αποδέχεται τα υποτιμητικά λόγια, μετατρέποντάς τα σε επιχειρήματά της. Η μητρική της αγάπη ήταν ένα πολύ ισχυρό κίνητρο που την ώθησε να προσπεράσει κάθε εμπόδιο, ακόμη και το ότι δεν ανήκε στον λαό της Διαθήκης και δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας, στοιχεία τα οποία ήταν δεσμευτικά μόνο για τους ανθρώπους, αλλά όχι για τον Θεό. Εκείνο που δεσμεύει τον Θεό είναι η πίστη. Η ταπείνωση και η εμπιστοσύνη στον Ιησού κάνουν την πίστη της Χαναναίας σταθερή και ακλόνητη. Ο Κύριος τελικά αποκαλύπτει τι έκρυβε η σιωπή και η φαινομενική αδιαφορία που έδειχνε στα παρακάλια της: « Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις»! Δεν σιωπούσε απέναντι της ως απάνθρωπος, αλλά ησύχαζε ως προγνώστης. Περίμενε να ξεδιπλωθεί όλο το μεγαλείο της πίστης της, προς παραδειγματισμό και διδαχή όλων. Κι έτσι της προσφέρει, όχι σαν σε κυνάριο τα ψίχουλα, αλλά ως θυγατέρα Του τον άρτον. Εκείνη νίκησε με την πίστη της τους Ιουδαίους. «Γενηθήτω σοι ως θέλεις» της απάντησε, φράση που δεν έχει ειπωθεί ποτέ από τον Κύριο σε κανέναν άλλον.

Ο Ιησούς δεν μένει στα εξωτερικά γεγονότα και ούτε κρίνει τους ανθρώπους με κριτήρια εθνικοφυλετικά ή θρησκευτικά. Διαβλέπει στην Χαναναία ταπείνωση, θαυμαστή πίστη και επιμονή στο θαύμα, έξω από θρησκευτικές κατηγορίες αξιολόγησης. Διασπά τα όρια του υπερουσίου λαού προκειμένου να κηρύξει μετάνοια και να δώσει ελπίδα στον κόσμο, νοηματοδοτώντας τον. Ο ενσαρκωμένος λόγος του Θεού ήρθε στη γη για την σωτηρία όλων των ανθρώπων αδιακρίτως, χωρίς κριτήρια εθνικοφυλετικά ή θρησκευτικά.

Η παρούσα περικοπή αποτελεί τον προάγγελο της Πεντηκοστής. Ανοίγοντας ο Χριστός την αγκαλιά Του στην ειδωλολάτρισσα Χαναναία, θεμελιώνει την ημέρα που ο Χριστός καλεί τους μαθητές Του να κηρύξουν το ευαγγέλιο Του. Το ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι ένα εθνικό κήρυγμα, ήταν, είναι και θα είναι, η οδός η αλήθεια και η ζωή για κάθε άνθρωπο που ζει πάνω στη γη. Δίνει στον Χριστιανισμό οικουμενικότητα και απάντηση σε όσους θεωρούν την Ορθοδοξία αποκλειστικό προνόμιο και δικαίωμα οποιουδήποτε έθνους και λαού.

Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στη μνήμη του αγαπητού φίλου και συναδέλφου μας Δημήτρη Κεφαλά που μας άφησε τόσο νωρίς.

Οι συνάδελφοί του
Πατήρ Μιχαήλ Ζωντήρος,
Γεώργιος Φ. Διακάκης,
Μαργαρίτα Δημητριάδου,
Ελευθερία Λιναρδάτου.