Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού στο όρος Θαβώρ

Στις 6 Αυγούστου εορτάζεται η ανάμνηση της Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Η Μεταμόρφωση έλαβε χώρα σε όρος υψηλόν, κατά τους τρεις συνοπτικούς Ευαγγελιστές (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά) και σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση στο όρος Θαβώρ, που στα εβραϊκά σημαίνει έλευση φωτός.

Έγινε, κατά τους περισσότερους Πατέρες, 40 ημέρες περίπου προ της Σταυρώσεως, δηλαδή κατά τον μήνα Φεβρουάριο δεδομένου ότι η Σταύρωση έγινε 14 Μαρτίου. Αλλά επειδή η ανάμνηση της εορτής θα συνέπιπτε μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι πένθιμη περίοδος, γι’ αυτό μεταφέρθηκε στις 6 Αυγούστου που απέχει, από τις 14 Σεπτεμβρίου που γιορτάζεται η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και λογαριάζεται σαν μεγάλη Παρασκευή, σαράντα ημέρες.

Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά), ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαράντα ημέρες περίπου πριν της Σταύρωσή Του, παρέλαβε τρεις από τους Μαθητές του, τον Πέτρο για τη μεγάλη πίστη και αγάπη που είχε προς τον Χριστό, τον Ιωάννη επειδή τον αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κύριος, για την αγνότητα και την ολόψυχη προς Αυτόν αφοσίωσή του και τον Ιάκωβο επειδή αυτός έχυσε πρώτος το αίμα του για την αγάπη του Χριστού και τους ανέβασε στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Δεν πήρε όλους τους μαθητές μαζί Του, γιατί θα αναγκαζόταν να πάρει και τον Ιούδα, που λόγω της κακής του προαιρέσεως ήταν ανάξιος να δει τη Μεταμόρφωση. Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα ρούχα Του ήταν λευκά σαν το φως.

Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν, ο Προφήτης Μωυσής σαν εκπρόσωπος του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και των νεκρών και ο Προφήτης Ηλίας σαν εκπρόσωπος των προφητών και των ζωντανών (όπως είναι γνωστό ο Προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε ζωντανός στους ουρανούς με πύρινο άρμα) συνομιλώντας μαζί Του για τις προφητείες που αναφέρονταν στο σωτήριο Πάθος Του. Αυτό έγινε για να δείξει στους μαθητές πως είναι ο Κύριος του νόμου και των προφητών, ζώντων και νεκρών.

Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μία για τον Κύριο, μία για το Μωυσή και μία για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ’ αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε: “Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε”. Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε.

Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε.

Ο σκοπός αυτού του εξαίσιου γεγονότος ήταν να κάνει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός τους μαθητές Του να πιστέψουν ακόμα περισσότερο σε Αυτόν για να μην ολιγοπιστίσουν την ώρα που θα Τον βλέπουν με το ακάνθινο στεφάνι να υποφέρει και να πεθαίνει για την σωτηρία του κόσμου, να μην δειλιάσουν, αλλά να καταλάβουν πως το Πάθος Του το υπομένει επειδή το ήθελε, εκούσια και όχι από αδυναμία, αφού είναι ο Παντοδύναμος Υιός του Θεού που γεμάτος αγάπη για το πλάσμα Του, αφού κατέβηκε στη γη για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας.

Και οι πατέρες της εκκλησίας και ιδιαίτερα ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μιλώντας για την Μεταμόρφωση του Σωτήρος και για το Θαβώρειο φως εξηγεί ότι εμείς οι Χριστιανοί μπορούμε να ζήσουμε αυτό το άκτιστο φως Του Θεού και από αυτόν τον κόσμο.

Και ότι,  φως ο Πατήρ, φως ο Υιος, φως και το Αγιο Πνεύμα, φωταγωγούν πάσαν κτίσην. Αλίμονο μας λέει, αν δεν δούμε αυτό το φως αλλά ζούμε μέσα στο σκότος, μέσα στο σκοτάδι του αρχηγού των δαιμόνων του διαβόλου. Και να κάνουμε πράξεις σκοτεινές, πράξεις που θα μας οδηγήσουν εις το σκότος. Και γι αυτό βλέπετε ότι το έργα του Θεού είναι έργα του φωτός. Έτσι από αυτή την ζωή πρέπει να αγωνιστούμε να απομακρύνουμε τα σκοτεινά μας έργα, τα ψέματα μας, τις βρισιές που λέμε, τις περιφρονήσεις, τους εγωισμούς μας που έχουμε, τις κατακρίσεις. Πόσες κατακρίσεις κάμνουμε; Κατακρίνουμε τους άλλους, την ζωή τους, τα λόγια τους, το ντύσιμο τους, το περπάτημα τους, τι έχουν κάνει σπίτι τους, πως έκαμαν τους γάμους των παιδιών τους. Κατακρίνουμε τα πάντα. Και δεν κοιτάζουμε τις δικές μας αμαρτίες, δεν κοιτάζουμε τα δικά μας πάθη. 

Μετρούμε τις νηστείες μας και δεν μετρούμε πόσο κατά τρώωμε τις σάρκες των γειτόνων μας, των άλλων που τους κατακρίνουμε. Και χάνουμε αυτό το φως Του Θεού. Και δεν θα έχει καμιά αξία ύστερα η Μεταμόρφωση Του Χριστού γιατί δεν θα έχουμε αυτό το φως.

Σήμερα λοιπόν αυτή η εορτή είναι πανηγυρική και ένδοξη. Είναι εορτή του Δεσπότου Χριστού μας, για να μας θυμίσει ότι γι’ αυτό το φως ήρθε στον κόσμο και είναι κρίμα για μας να μην το έχουμε.

Φανταστείτε κάποιον να έχει όλο το σπίτι του γεμάτο με πολυελαίους, με λάμπες άλλα να μην έχει ρεύμα. Τότε θα είναι σκοτεινό αυτό το σπίτι.

Έτσι και εμείς μπορεί να κάμνουμε αυτά που φαίνεται να θέλει ο Θεός εξωτερικά, αλλά το φως Του Θεού να μην το έχουμε. Να μην έχουμε την χάρη αυτήν την οποία ο Θεός θέλει να μας δώσει.

    Γιατί; Γιατί ο Θεός δεν αναπαύεται σε υπερήφανους ανθρώπους, σε ανθρώπους που έχουν εγωισμό και καταδικάζουν και κατακρίνουν τους άλλους. 

Ας προσέξουμε λοιπόν, και ο καθένας ας κάνει τον δικό του έλεγχο κι ας ελέγξει τον εαυτό του πόσο φοβερό είναι αυτό το αμάρτημα το οποίο διώχνει το φως του Θεού. 

Και ευχόμαστε η χάρις του Θεού σήμερα, το φως του Θεού να πλημμυρίσει όλον τον τόπο και να πλημμυρίσει και τις καρδιές μας και από σκοτεινούς να μας μετατρέψει σε φωτεινούς. Αμήν